Blues Peer, voorheen het Belgium Rhythm 'n' Blues Festival (BRBF), was een gerenommeerd Vlaams muziekfestival dat jaarlijks in de zomer (in het tweede of derde weekend van juli) plaats vond. Bezieler en oprichter van het BRBF festival was Misjel Daniels. Het festival werd in 1985 voor het eerst gehouden met o.a. The Fabulous Thunderbirds. Na 36 jaar, met geweldige optredens van o.a. Stevie Ray Vaughan, John Lee Hooker, Bo Diddley, Etta James, B.B. King, John Mayall, Van Morrison en Z. Z. Top, vond de laatste editie plaats in juli 2019.

Aanvang 2021 werd de organisator vzw Break-Away failliet verklaard en werd de inboedel publiek te koop aangeboden. Het festival leek dood en begraven, maar enkele lokale initiatiefnemers (als o.a. Tim Schreurs, de Peerse muzikant Jan Bas en Kristof Schurmans, die al in het team van Rock Herk zit) waagden de sprong om door te gaan en vormden vzw BRBF. Tijdens een crowdfunding in mei 2021 werden d.m.v. King Deals en levenslange Buddy-tickets de nodige middelen verzameld, om in 2022 een eerste vernieuwde editie van Blues Peer te kunnen organiseren, die later zo bleek, vroeger zou doorgaan.

Om voor het generatie overschrijdend festival een “breder” en jonger publiek aan te trekken stonden er naast de blues acts dit jaar ook meerdere gekende Limburgse bands, de Britse jaren zeventig rockgroep 10CC én de Limburgse rockband, The Sore Losers op de affiche. Blues Peer werd in het Pinksterweekend ingepland, waardoor het festival spijtig genoeg samen viel met nog een ander interessant roots festival (dat in het hofke doorgaat). Voor de blues fans was deze nieuwe  start een opluchting, maar de opmerking dat een échte grote blues headliner ontbrak, deed de ronde.

Met méér nadruk op een bredere beleving en niet alleen muziek, zou e.e.a. op de nieuwe locatie, rond de Deusterkapel gedurende drie dagen doorgaan. Vrijdag was er de gebruikelijke en in ere herstelde “gratis” openingsdag, wat de gezellig ingerichte wei (aan de juiste kant van de straat) snel zonder veel moeite vanaf 18u30 snel deed vollopen. Vanaf 19u15 opende -hij stond al voor de zevende keer op Blues Peer- de Britse blues man IAN SIEGAL het vernieuwde Blues Peer weekend. Verder stonden ook de Nederlandse blues/rock band DEWOLFF en de 7-koppige coverband THE BRUCEBAND op het programma en was er voor de afterparty HIGH VOLTAGE WILLIE. 

“It’s started up afresh, let the BLUES roll for us again!...”

Over Nederland en de voetbal -die je op groot scherm kon volgen- hebben we het hier verder niet, want ik wil het bij één blamage  houden! Alle aandacht ging in de kleine tent (de Mississippi Club) naar IAN SIEGAL. Deze Britse zanger, songwriter, gitarist en bandleider, kan je in twee woorden omschrijven als “gifted & drifted”. Hij werd in 1971 geboren als Ian Berry in de buurt van Portsmouth in het zuidoosten van Engeland, stopte eind jaren tachtig aan de kunstacademie en begon net voor de eeuwwisseling aan zijn muzikale reis als busker in Duitsland. Siegal viel in 1995 op met een titelloos album, dat hij met Matt Schofield als producer en The Score opnam. Zijn eerste solo album ‘Meat & Potatoes’ kwam in 2005 uit. Tijdens de British Blues Awards in 2010 won Siegal de prijs voor “Best Band”. In de volgende drie jaren won hij prijzen in verschillende categorieën, waaronder die voor beste mannelijke zanger, beste soloartiest, beste album en beste nummer. Hij was ook één van de eerste inductees van de British Blues Awards Hall of Fame. Ian Siegal's nieuwe studioalbum, 'Stone By Stone' (dat in april verscheen) doet door zijn uitgeklede sfeer denken aan zijn 2015-album, ‘The Picnic Sessions’. Het werd opgenomen in de Grow Vision Studios in Zuid-Californië ten huize van en met als producers zangeres Greta Valenti & Robin Davey, die beiden  het collectief Beaux Gris Gris & The Apocalypse leiden en daarnaast ook Grow Vision, hun creatief multimedia development platform, beheren.

Vrijdagavond presenteerde Ian Siegal zijn B.L.U.E.S.-project, waarin hij zich omringde met enkele van zijn geliefkoosde (gerenomeerde) Nederlandse muzikanten. Bassist Dusty & drummer Darryl Ciggaar (The Rhythm Chiefs, Dry Riverbed Trio), gitarist Mischa Den Haring (T-99), de Duitse pianist Chris Rannenberg en mondharmonicaspeler Big Pete (The Strikes, The Backbones, MOCT)…”. Dit project, dat Siegal o.a. al deed tijdens het Ramblin’ Roots Festival 2021 in TivoliVredenburg in Utrecht, is gebaseerd op muziek van blues groten, van zeker Muddy Waters, die hem inspireren. Omdat Siegal, na de intro door de band (Little Walter’s “Chicken Shack Boogie”) en de verplichte opener (“Walkin’ Thru the Park”) en verder gedurende de set, meerdere keren van het podium afging en waarbij meestal Big Pete of Rannenberg het van hem met klasse overnamen, leek het soms wat “rommelig”, maar daarom muzikaal zeker niet minder interessant of saai. Siegal bleef het publiek inpakken met nummers van zijn helden in alle formaten en snelheden als o.a. Muddy’s “Crosseyed Cat”, “Just to Be with You” en “Champagne & Reefer”, Freddie King’s “Boogie Funk” en nog veel meer… om zo op de eerste dag, al een beetje de blues “fever” te krijgen.  

DE WOLFF is een 3-koppige psychedelische blues rockband uit Geleen, uit het Diepe Zuiden van Nederlands Limburg. DeWolff werd in 2007 opgericht met Pablo van de Poel als zanger/gitarist, zijn broer Luka op drums en Robin Piso op Hammond. De band noemde zich naar het personage Winston “The Wolf” Wolfe dat Harvey Keitel speelt in Quentin Tarantino’s film uit 1994 “Pulp Fiction”. Ze wonnen de Nederlandse Kunstbende al in 2008 en stonden in 2010 al op Pinkpop. In 2019 kreeg de band voor hun harde werd een Edison Award “Best Rock” en eind 2019 verscheen de single “It Ain’t Easy” als voorbode van het album ‘Tascam Tapes’ dat in januari 2020 uitkwam. Het album is genoemd naar de analoge Tascam-bandrecorder waarop de twaalf nummers zijn opgenomen, zonder gebruik te maken van drums, gitaarversterkers en Hammondorgel. De single “Live Like You” leverde hun in 2020 een Buma Award op. Na ‘Live @ Royal Theatre’ (2021) dat ze in het Carré opnamen met het gerenommeerde Metropole Orkest, verscheen begin 2021 het meest recente studioalbum ‘Wolffpack’ (2021) van de al jaren erg productieve broers.

Beide laatst genoemde albums bepaalden zowat de nummers van de set, die ze in Peer knoerthard en op verschillende snelheden, de inbreng van elkeen respecterend, vol overgave brachten en waarmee ze de ondertussen goed volgelopen tent probleemloos opwarmden. De drie wolven van DeWolff openden met “Live Like You” (‘Live @ Royal Theatre Carré, 2021), een nummer dat bijna geen DeWolff nummer was. Daarna volgden nog “Sugar Moon” en het rustige “Medicine”. “Counterfelt Love” was een nummer dat op hun volgend album zal staan en “Double Crossing Man" van hun 2019-album ‘Live & Outta Sight II’. Met nodige ZZ Top gevoel rolde “Bona Fide” door de tent, waarna “Treasure City Moonchild” met de nodige tempo wisselingen het publiek bedwelmde en als laatste de reguliere set, met  nog een nummer uit ‘Wolffpack’ afsloot. We kregen als “extra” nog “Tired of Loving You” (‘Roux-Ga-Roux’, 2015) om daarna buiten voldaan te kunnen afkicken.

Na de eerste dag van Blues Peer en met de verdere programmatie in mijn hoofd, is het me meer en duidelijk dat voor de toekomst van de blues in Peer volgend jaar een belangrijk, maar vooral bepalend jaar wordt. Vindt het team een échte headliner, zijn er interessante bands beschikbaar en… Jongelui, kijk niet te lang om, stuur bij en kijk vooral vooruit en KEEP THE BLUES (liefst in de grote Uptown tent waar ze thuis hoort) ALIVE!   

Eric Schuurmans

Foto © Michel Verlinden

meer foto © Michel Verlinden